Trójmiasto - w środku lutego to raczej kierunek niepopularny. ale... my lubimy robić coś na przekór...
wyjazd miał mieć charakter pleneru z grupą. jak się okazało na miejscu the plan is no plan, a my - 3 hrabiny plus Myszor bez planu nie działamy. zatem tworzymy własny i ruszamy w swoją stronę.
sobotnie przedpołudnie spędzamy na Wyspie Sobieszewskiej, w rezerwacie Ptasi Raj. momentami przez chmury przebijało się słońce, ścieżka niemalże pusta, cisza, spokój... po dłuższym spacerze po lesie, w końcu trafiamy na plażę. zimowy Bałtyk - dziki, czysty, o wyjątkowym kolorze, doskonale kontrastujący z zimowym niebem i ośnieżoną plażą.
pogoda dopisuje, więc z plaży przenosimy się na... plażę. niby kilkanaście kilometrów na zachód, ale jakby nad inne morze. mimo, że dzikość i kolor morza taka sama - jednak linia brzegowa nieco inna. no, bo jak być w Trójpaku, a nie być przy klifie orłowskim. zatem dołączamy do naszej grupy. ale nadal integracja idzie nam kiepsko. i nie wiedzieć kiedy - obieramy swój tor podziwiania okolicy.
okolica Orłowa to doskonała alternatywa dla zatłoczonego Sopotu. spacer plażą wzdłuż klifu, podziwianie panoramy z perspektywy szczytu klifu, wędrówka po molo, a wszystko u stóp Domku Żeromskiego.
obok plaży zatrzymujemy się w Tawernie Orłowskiej. jedzenie wyśmienite. jak na 3 hrabiny przystało uderzamy w coś nietypowego. gołąbki faszerowane dorszem, pstrągiem i łososiem w sosie grzybowym. do tego flaczki z kalmarów. nieoczywiste połączenie smaków, ale można by takie jadać na co dzień. a jeszcze obiad z widokiem na morze - pełnia szczęścia.
posileni, wracamy do centrum Gdańska. pada hasło Panorama. jeśli chcieć zobaczyć Gdańsk i okolicę z większej wysokości warto odwiedzić to miejsce. niewielka restauracja, ulokowana na 16 piętrze Zieleniaka. najpiękniejszy widok o zachodzie słońca, kiedy miasto zaczyna migotać setkami świateł, a zachodzące słońce maluje niebo.
wieczór upływa nam na spacerze po gdańskiej starówce. jest to jedno z bardziej urokliwych starych miast jakie zobaczyć możemy w Polsce. docelowo kierujemy się do Żurawia. gdański Żuraw to jeden z najstarszych dźwigów portowych średniowiecznej Europy, a jednocześnie brama wodna do miasta. jest to najbardziej charakterystyczne miejsce Gdańska.
pomimo późnej pory miasto tętni życiem. lokujemy się w jednej z przyrynkowych kafejek na słodkości i kontynuujemy spacer. odwiedzamy Neptuna, wędrujemy wzdłuż Kanału Raduni mijając Wielki Młyn i Mały Młyn. charakterystyczna gdańska architektura, pięknie oświetlona okolica i padający śnieg sprawiają, że czujemy się jak przeniesieni na plan jakiegoś filmu z innej epoki.
niedzielny poranek spędzamy buszując po krynickich bezdrożach, ale na popołudnie ściągamy do Sopotu. no, bo... być w Trójmieście i nie zatrzymać się choćby na chwilę w tym urokliwym miasteczku?! no way... ;)
Sopot jest z tej trójki najbardziej klimatyczny. Gdańsk ma przepiękną starówkę, Gdynia klif i port, a Sopot? pierwsza myśl - molo. ale nas najbardziej urzekła willowa architektura tego miasta. urocze wille, z ażurkowymi werandami, niby podobne, a jednocześnie tak inne od siebie. ale zdecydowanie najwięcej czasu spędzamy na sopockim molo. to najbardziej kultowe i jednocześnie zatłoczone miejsce, w jakie trafiliśmy.
z racji tego, że nasz trójmiejski czas dobiegał końca, chcemy zjeść jeszcze coś nadmorskiego. zatem zahaczamy o reklamującą się w pobliżu molo restaurację Smaki Morza. w karcie ze smaków morza zupa rybna, kurczak i inne pierzaste i futrzaste twory. nie jest to czego oczekujemy od tak jednoznacznie kojarzącej się nazwy. na domiar zupa rybna też już odpłynęła, więc zniesmaczeni i głodni postanawiamy zatrzymać się w restauracji pod złotymi łukami. przynajmniej tutaj wiemy czego się spodziewać i to, co zamówimy to będzie... ;)
i tak kończymy nasz plener i nadmorski weekend, a 6 godzin i 600 km później rozpakowujemy plecak z ubrań, piasku, muszli, wspomnień i pozytywnej energii...
